شیخ صفیالدین اردبیلی یکی از شخصیتهای مهم تاریخ ایران و مذهب تشیع در قرن هشتم هجری (قرن چهاردهم میلادی) بود. وی در سال 1252 میلادی در اردبیل به دنیا آمد و به عنوان یکی از بزرگترین عارفان و مشایخ صوفی شناخته میشود.
شیخ صفیالدین مؤسس طریقت صفویه است، که پایهگذار سلسله صفویه نیز بود. این سلسله در قرن 16 میلادی به قدرت رسید و به عنوان یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین حکومتها در تاریخ ایران شناخته میشود. حکومت صفویه به ویژه در زمینهٔ رسمی کردن مذهب تشیع در ایران نقشی کلیدی داشت و باعث شد که تشیع به عنوان مذهب رسمی کشور معرفی شود.
وی علاوه بر فعالیتهای مذهبی و عرفانی، به عنوان یک شخصیت فرهنگی نیز شناخته میشود که آثار و تأثیراتش در ادب و فرهنگ ایران تا به امروز باقی مانده است. آرامگاه وی در اردبیل، خود به یکی از مکانهای زیارتی معتبر تبدیل شده است.
به طور کلی، شیخ صفیالدین اردبیلی نه تنها به عنوان یک عارف و روحانی بلکه به عنوان یک مؤسس سیاسی فرهنگی در تاریخ ایران اهمیت دارد.